دانش‌وسلامت- نتايج بررسي‌هاي دانشمندان استراليايي نشان مي‌دهد که افزايش انتشار دي‌اکسيدکربن توسط انسان مي‌تواند به سيستم عصبي مرکزي و مغز ماهي‌ها آسيب بزند.
محققان دانشگاه «جيمز کوک» و مرکز مطالعات سدهاي مرجاني استراليا در بررسي‌هاي خود نشان دادند که تمرکز دي‌اکسيدکربن برپايه آن چيزي که تا پايان اين قرن براي اقيانوس‌ها پيش‌بيني شده مي‌تواند با توانايي ماهي‌ها در حس کردن، بوييدن و فرار از دست شکارچيان به روشي منفي تداخل کند. اين محققان در اين خصوص توضيح دادند: «از سال‌ها قبل تيم ما توانايي‌هاي حرکتي ماهي‌هاي سدهاي مرجاني را در درياي محتوي سطوح بالاي دي‌اکسيدکربن محلول در آب آزمايش کرديم و اکنون به اندازه کافي اطمينان داريم که اين مخلوقات دريايي در سيستم عصبي مرکزي خود با مشکلاتي جدي مواجه اند که اين مشکلات، زنده ماندن آنها را به شدت در معرض خطر قرار مي‌دهد.» به نوشته مهر به نقل از نيچر؛ اين محققان مطالعات خود را روي دلقک ماهي‌ها و دامسل ماهي‌ها انجام دادند. اين دو گونه در سدهاي مرجاني اقيانوس آرام در آب‌هاي غني از دي‌اکسيدکربن به همراه گونه‌هاي شکارچي زندگي مي‌کنند.اين دانشمندان کشف کردند درحاليکه گونه‌هاي شکارچي به ميزان کمي تحت تاثير سطوح بالاي اين گاز محلول در آب قرار داشتند، اين گونه‌هاي شکار از تاثيرات دي‌اکسيدکربن بيشتر رنج مي‌بردند. اين تيم در ادامه تحقيقات خود حس شنوايي ماهي‌ها را که براي موقعيت‌يابي راه‌هاي فرار از دست شکارچيان کاربرد دارند امتحان کردند و دريافتند که اين ماهي‌ها بسيار گيج بودند و در طول روز از رفتن به سوي سد مرجاني اجتناب نمي‌کردند. به همين دليل، به راحتي شکار ماهي‌هاي بزرگتر مي‌شدند. همچنين نتايج اين بررسي‌ها نشان داد که انتشار بالاي دي‌اکسيدکربن بطور مستقيم بر روي گيرنده GABA-A مغز ماهي‌ها اثر مي‌گذارد و موجب مي‌شود که مغز اين آبزيان عملکردهاي عادي خود را انجام ندهد. به گفته اين دانشمندان، همه ساله در حدود 3/2 ميليارد تُن دي‌اکسيدکربن حاصل دست انسان در اقيانوس‌هاي دنيا حل مي‌شود. اين سطح بالاي دي‌اکسيدکربن تغييراتي در محيط شيميايي آب‌هايي که ماهي‌ها و ساير گونه‌هاي دريايي در آن زندگي مي‌کنند بوجود مي‌آورند
اخبار شیلاتی
![نویسنده]()