سلامت نیوز : «امیر سیستان مرا سوار بر کشتی کرد و روی «دریاچه هامون» گردش داد و به من گفت که در دوره رستم وسعت این دریا بیش از این بود که می‌بینی.» تیمور لنگ، کتاب منم تیمور جهانگشا، ترجمه ذبیح‌الله منصوری، نشر مروی، 1369، ص 92. تالاب«هامون» مهم‌ترین پهنه آبی شیرین در منطقه سیستان است که از دیرباز در تاریخ، فرهنگ و اساطیر این منطقه و البته ایران، نقشی به غایت مهم داشته که نه‌تنها هیچ گاه قابل انکار نبوده بلکه با گذر زمان و تحقیقات و پژوهش‌های بیشتر و گسترده‌تر بر اهمیت آن افزوده شده است. هرچند به سبب دلایل بسیار که شاید مهم‌ترین آن‌ها، در حاشیه بودن این منطقه در فلات ایران باشد، تاکنون مورد بی‌مهری واقع شده و مطالعه عمیق و قابل‌توجهی درباره آن صورت نپذیرفته است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه بهار ؛ اما به‌هرروی، باید «دریاچه هامون» را این روزها، بیش از گذشته، مورد عنایت قرار داد، زیرا چند سالی می‌شود که آب آن، رو به کاهش گذاشته و عدم توجه مسئولان به‌ویژه مرکزنشینان، این رخداد تلخ را هر سال که به تابستان می‌رسیم و میزان گرمای هوا افزایش می‌یابد و بادهای 120روزه سیستان آغاز می‌شود، به فاجعه زیست‌محیطی نزدیک‌تر می‌کند. اما جدا از محیط‌زیست منطقه که در آستانه نابودی کامل است، وضعیت اهالی سیستان و معیشت آن‌ها مطرح است؛ مردمی که درآمدشان یا در گرو مستقیم آب تالاب بود یا این‌که از طریق کشاورزی و با آب آن، روزگار می‌گذراندند اما حالا ناگزیر به مهاجرت شده‌اند که خودِ آن و تبعاتش، حدیث مفصل دیگری است که در این مجمل نمی‌گنجد.
همه این‌ها با وجود آن است که مشابه این اتفاق در شمال غرب ایران و درباره دریاچه ارومیه هم در حال وقوع است و درباره آن تبلیغات گسترده‌ای انجام گرفته اما درباره «هامون» چیزی نزدیک به صفر؛ با این اختلاف که «هامون» آبی شیرین دارد و برای مردم و محیط‌زیست منطقه مفید است اما آب ارومیه شور است و دارای تاثیراتی محدود. به هر جهت آنچه در ادامه می‌آید پرونده مختصری است برای حال این روزهای «هامون» و مردم پیرامونش که غمبار است. با امید به این‌که در دولت تدبیر و امید گشایشی برای «هامون» حاصل شود