نخستین کارگاه آموزشی تدوین برنامه مدیریت یکپارچه احیا تالاب بین المللی هامون روز سه شنبه در زابل آغاز شد. | |
مسوول دبیرخانه استانی احیا تالاب بین المللی هامون در این خصوص گفت: اعضای سازمانهای مردم نهاد، شماری از مردم محلی، کارشناسان و مدیران دستگاههای اجرایی دست اندرکار در موضوع تالاب هامون از مهمترین شرکت کنندگان در این کارگاه آموزشی هستند. | ![]() |
الهام آبتینˈ با تاکید بر تداوم اجرای سلسله برنامه های مدون پیرامون احیا تالاب هامون با پیگیریهای مستمر اداره کل حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان اظهار داشت: ارائه آموزشهای تخصصی به گروههای مختلف مردمی و کارشناسان ادارات در مورد احیا این تالاب در اولویت قرار دارد.
وی تدوین برنامه های مدون و مستمر به منظور انجام مدیریت همه جانبه و همسونگر در ابعاد زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی را از مهمترین اهداف برگزاری این کارگاه آموزشی دو روزه عنوان کرد. مسوول دبیرخانه استانی احیا تالاب بین المللی هامون گفت: ارتقا سطح مشارکت سازمانهای مردم نهاد، مردم محلی و همراهی گروههای مختلف در راستای تدوین دستورالعمل احیا و مدیریت تالاب هامون از دیگر اهداف برپایی این کارگاه آموزشی است. آبتین افزود: حدود 100 نفر از کارشناسان، مدیران و مردم محلی در این کارگاه آموزشی که با همکاری اداره کل حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان، معاونت محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست کشور و استانداری برگزار شد شرکت دارند. جاری شدن سیلابهای اخیر ناشی از بارندگیهای مناسب در جنوب شرق کشور باعث آبگیری قسمتهایی از دریاچه هامون شده و حیاتی دوباره به این تالاب بین المللی بعد از حدود 15 سال بخشید. تالاب بین المللی هامون یکی از تالابهای مهم دنیا و بزرگترین دریاچه آب شیرین در سراسر فلات ایران محسوب می شود که مشترک بین ایران و افغانستان است. هامون دارای سه بخش هامون پوزک، هامون صابوری(شاپوری) و هامون هیرمند است که در کنار یکدیگر تالاب بین المللی هامون را تشکیل می دهند. این تالاب در محدوده استان سیستان و بلوچستان و در فاصله 200 کیلومتری شمال زاهدان مرکز این استان در حوره آبریز پنج شهرستان ˈزابل، زهک، هیرمند، هامون و نیمروزˈ واقع شده است. هامون تا پیش از بحران خشکسالی، در ناحیه کویری و بیابانی شرق کشور در منطقه سیستان علاوه بر اهمیت زیست محیطی، منبع اشتغال و فعالیت اقتصادی مستقیم برای حدود 100 هزار نفر جمعیت منطقه در بخشهای شیلات، کشاورزی، دامداری و صنایع دستی بود. |