اما صرف انتشار این خبر و اتخاذ چنین تصمیمی پرسش‌های زیادی را به ذهن متبادر می‌کند که به برخی از آنها اشاره می‌شود:

-آیا فقط مرجان‌ها در دریا زندگی می‌کنند؟

-چطور می‌خواهند جلوی ماهیان و دیگر آبزیان را برای ورود به آن منطقه بگیرند؟ نکند برایشان تابلوی ورود ممنوع نصب می‌کنند و آنها با توجه به تابلو دیگر وارد آن محدوده نمی‌شوند.

-مگر می‌شود جلوی پسماندها را در دریا گرفت که از یک منطقه به منطقه دیگر نروند؟

-مگر دریا خودپالایی ندارد؟ آیا واقعا نمی‌توان جای دیگری برای دفن پسمانده‌های حاصل از فعالیت پتروشیمی که مشکلات بسیار زیادی می‌تواند ایجاد کند پیدا کرد؟

-مگر نه اینکه مرجان‌ها در تنفس دریاها نقش دارند و دریاها در تولید اکسیژن و جذب دی‌اکسید کربن. در این بلبشوی مشکلات زیست محیطی و آلودگی هوا و گرم‌ شدن روز به روز زمین آیا ایجاد پتروشیمی‌ای را که پسماند آن به دریا بریزد نباید به یک حرکت نمایشی برای اینکه عنوان شود توسعه داده‌ایم تعبیر کرد؟

توسعه‌ای که محیط زیست را تخریب و مردم منطقه‌ای محروم را بیشتر دچار مشکلات کند چقدر برای آنها می‌ارزد و خوشحالشان می‌کند؟ در واقع ریختن پسماند پتروشیمی به دریا همان پاک‌کردن صورت مسئله و راهی بسیار آسان است.

-آیا مردم این مناطق راضی می‌شوند اینگونه برایشان اشتغال ایجاد شود؟ اشتغالی که نسل‌های آینده و فرزندان آنها را با مشکلات تنفسی مواجه می‌کند.

-در عصر حاضر که دوران مبازه با آلودگی‌های زیست‌محیطی است چرا باید به دنبال ایجاد آن باشیم؟

-چندبار به ایجاد درآمد و اشتغال از راه طبیعت بکر چابهار و همین مرجان‌ها برای مردم این خطه اندیشیده‌ایم؟

-چه کسی تضمین می‌کند که این مرجان‌ها پس از جابه‌جایی از بین نروند؟

و......

اکنون با سفر خانم ابتکار -رئیس سازمان محیط زیست کشور- اجرای این طرح متوقف شده است و ما امیدوارم این توقف پابرجا بماند تا زمانی که جایگزین مناسبی برای دفن پسماندهای شرکت پتروشیمی پیدا شود

منبع : ایسنا